Trango dople... ¡y china- chana!

Cuan plebe, ista ziuda, 
se torna un rio griso d´autos y bateaguas.
clamors de soleda 
con chens que i chiran como toza en tamborinada.

Asinas iba yo, 
y a nuei deban, -camin de guambras-, chira, chirando.
asinas, tu tan y tan luen,
tan luen ixos mons, y amas, amas, plebendo tanto.

Allora, un truen fazio esclatar a nuei,... 
!y jolio con o truen!;!si yera, nina, una palabra!

Drento un bason an s´eban capuzato
blincaban dos zagals, y su mai lis carrañaba.

As bozes d´ers, y a boz de o truen tamien,
y a plebida y a fuen,charraban en a nuestra fabla.

O rudio de a ziuda se fazio mosica, 
y os arbols, libros plens de fuellas, zierzo y cantas.

¡Ni os chilos de o inoran, ni o silenzio de as lais, 
afogaran a boz que charra aragones!

...

¡Bai, nina, ista ziuda!...
"escuela de calor": ¡fuineta fa o bateaguas!
aqui no plebe ya, 
-no plebe guaire ni plebe mica-...¡que no i plebe, maña!

¿No tornare a sentir
tamboriniar en a finestra bella tronada, 
ni o tuyo nombre a dizir, 
bailando en a nuei con ixas modanzas de l´augua?

...Y os truens, ¿ta qué?, si agora se prou bien 
que ye mas gran que un truen o son que fan bellas palabras

Si agora se que iste país dolen 
ha de fablar perén a suya -que ye a nuestra fabla-

y se tamien que no ye prou saper, 
son cosa sin de chen que´en charre y biba tierra y fabla.

Fara falta luitar, fer país y charrar 
¡Enta o futuro!¡trango dople ……. y ¡China-Chana!

Mesacha ¿Quiers bailar?… ¡Siento as fadas cantar! 
suenio con tu e ixa escueleta en a montaña:

Tu en a pizarra yes…¡Y os que cantan son ers!: 
ninos y ninas , ¡Simiens de l¨aragones!

 

Letra: Manuel Domínguez
Música: Miguel Sorribes