|
|||
Cuan plebe, ista ziuda, se torna un rio griso d´autos y bateaguas. clamors de soleda con chens que i chiran como toza en tamborinada. Asinas iba yo, y a nuei deban, -camin de guambras-, chira, chirando. asinas, tu tan y tan luen, tan luen ixos mons, y amas, amas, plebendo tanto. Allora, un truen fazio esclatar a nuei,... !y jolio con o truen!;!si yera, nina, una palabra! Drento un bason an s´eban capuzato blincaban dos zagals, y su mai lis carrañaba. As bozes d´ers, y a boz de o truen tamien, y a plebida y a fuen,charraban en a nuestra fabla. O rudio de a ziuda se fazio mosica, y os arbols, libros plens de fuellas, zierzo y cantas. ¡Ni os chilos de o inoran, ni o silenzio de as lais, afogaran a boz que charra aragones! ... ¡Bai, nina, ista ziuda!... "escuela de calor": ¡fuineta fa o bateaguas! aqui no plebe ya, -no plebe guaire ni plebe mica-...¡que no i plebe, maña! ¿No tornare a sentir tamboriniar en a finestra bella tronada, ni o tuyo nombre a dizir, bailando en a nuei con ixas modanzas de l´augua? ...Y os truens, ¿ta qué?, si agora se prou bien que ye mas gran que un truen o son que fan bellas palabras Si agora se que iste país dolen ha de fablar perén a suya -que ye a nuestra fabla- y se tamien que no ye prou saper, son cosa sin de chen que´en charre y biba tierra y fabla. Fara falta luitar, fer país y charrar ¡Enta o futuro!¡trango dople ……. y ¡China-Chana! Mesacha ¿Quiers bailar?… ¡Siento as fadas cantar! suenio con tu e ixa escueleta en a montaña: Tu en a pizarra yes…¡Y os que cantan son ers!: ninos y ninas , ¡Simiens de l¨aragones! Letra: Manuel Domínguez Música: Miguel Sorribes |
|||